Dichterbij de herfst | Estafette 02

Estafette 02 |  JW>HM>BS>LR>MV> 

Teken uit de toekomst | Jack Weijkamp

toen was jij en toen was ik

de hele dag spelen de kinderen

buiten

ontdekken een verlaten dorp

vinden

plastic zakken met geld

bundels bankbiljetten in een huizenruïne

ze stapelen en verscheuren

schieten met pijltjes van honderd

tientjes dwarrelen als herfstblad

ze bouwen een bed van blauwe biljetten

als het donker is en koud

de nacht

worden ze gevonden

het vuur

ze gooien net

het laatste biljet

de vlammen

Nachtblind | Hans Mellendijk

'Het is hier zoo gansch en al dat ik mooi

vind dat wil zeggen 't is hier vrede!'

                                                                                                      

                                                [Vincent van Gogh]

Vincent liet er zijn oren naar hangen

schilderde er de armoe die in het vuur

verdween. Voor hen die warmte verlangen

de olieverfschittering voor langere duur.

Drenthe zelf is nu heel groot liggend oor

een luisterende schelp, op sterrenkuur

die pikdonkere nacht boven heide verloor

en ook ik die daar in de verte tuur.

De Wehme,
pastorie ten noordoosten van Varsseveld, 14 september 1723

De vuurpilaren (3) | Bert Scheuter

Loom van de lange warme zomer

leest de oude dominee zijn nieuwe testament.

Kinderstemmen bij de beek
zingen de rijen van verkoeling,
en in de grote keuken galmt de meid.

Zuidelijk, boven de singels uit, de toren,

zijn toren, van zijn kerk, midden in zijn dorp.

Dommelt de dominee zachtjes weg
ziet hij zijn dorp leeg en stoffig en heet
een mus roept schor van een plaggendak.

Hoort hij traag de smid de smidsrij slaan,

zingen kinderen huilend in zijn aambeeldsmaat.

Ziet hij het smidsvuur vonkend laaien,
blaast de balg valselijk schalmijen aan

en dalen gevleugelde paarden af als raven.

De winter is stil in zijn zomer geslopen
zijn oogleden gesloten, bevroren in nacht.
Hij kan niet meer zien, hij weet dat hij niet zien wil,

de toren, zijn burcht, een apocalyptische zuil.
Zijn dorp heet Inferno, de tijd aan het eind,

Varsseveld is in Varsseveld niet meer te vinden.

Guz Hiddinkski | Louis Radstaak

Hier sta ik dan,

Guz Hiddinkski

een burger van Rusland

wie had dat ooit gedacht?

een voetbalgeneraal uit Nederland

in dienst van een vreemde supermacht?

het schijnt dat mijn geboortedorp

nu omgedoopt is naar 'Hiddinkgrad'

het wordt door de media belegerd

de inwoners lijden en voelen zich krank

ze zoeken in café ‘Het Veertje’,

in ‘Grand Café De Ploeg’

hun toevlucht in de drank

mijn broer maakte daarover een CD

ik leef vanuit Basel met hem mee

en neurie het nummer ‘Midnight in Moscow'

straks zal ik Vladimir Poetin begroeten

een lintje krijgen opgespeld

maar steeds zal ik denken moeten

aan het arme dorp Varsseveld

en zijn lot als ‘Hiddinkgrad’.

Jonge berken | Margót Veldhuizen

Was het een man met grote

doch tedere handen

die  deze jonge bomen

langs roestige rails

stevig in de aarde heeft gezet?

Of  een potige Russische vrouw

zoals Anna Berkova

die de ranke stammen als

danseressen van het Bolsjojballet

licht gebogen, ingetogen, verlegen,

gedisciplineerd zichtbaar geleerd

zich soepel te bewegen heeft geplant

zodat ik hen vanuit de trein bewonderen kan?

Verderop witte stammen in gezaagd en omgezaagd

zonder kruin, omgevallen danseressen.

Gelukkig weet Anna Berkova dit niet.